Bismillahirrahmanirrahim,

                            KIRMIZI GÜL

Bütün hamtlar ve övgüler Allahu Teâlâ’ya mahsustur. Kâinat’ın zerresi adedince, Salât ve selam Âlemlerin Efendisi, Hz. Muhammed Mustafa  (s.a.v.) ‘e âline ve ashabına olsun.

Allahumme salli ala Muhammed’in ve ala ali Muhammed

Değerli okurlarım! Tasavvuf edebiyatımızda Efendimiz (s.a.v.) sevgilidir.

Özellikle kırmızı gül denince akla Kaianat’ın en güzeli (s.a.v.) gelir.

Rivayet odur ki, Mirac gecesi Sevgilinin mübarek vücudunda oluşan terler yeryüzüne düşünce kırmızı gül bitivermiştir.

Gül, Efendimize (s.a.v.) muhabbetin sembolüdür.

Gül,  Onun remzidir. Milletimiz, Seviliye olan sevgisini isimlerle de göstermiştir.

Bu Gül sevgisi, Gül can, Güler, Gül sever, Gül nur, Gül bahar, Gülizar, Gülseren, Gül cihan, Gülistan, Gülaydın, Gülde nur, gibi Sevgililer sevgilisine muhabbetimizi ifade eden yüzlerce isim “Güllü” adı dilimize kazandırmıştır.

Bu anlayış Sevgilinin zevcesi Hz. Aişe’nin (r.anha.) adını Peygamberimizin (s.a.v.) sembolü ile birleştirmiş ve Ayşegülyapmıştır.

Anadolu’nun bazı yörelerinde de “Gül’e” (s.a.v..) öncelik verirler.”Gülayşe” derler.

Gül, çok kıymetlidir. İnsanlık güle hasrettir.

Çünkü gül açılınca bahar gelir.

Dünya ve ahir ete bahar getirecek olan gül, de Hz. Muhammed Mustafa (.sallallahu aleyhi ve sellem).dir.
 
“ O gün Livau’l Hamd şükür sancağı benim elimde olacak. Âdemoğlunun Allah’a (c.c.) en kerim olanı da benim. Bunda fahr övünme yok. Kıyamet günü geldi mi, ben peygamberlerin imamı, hatibi ve onlar arasında şefaat etmeye yetki sahibi olacağım. Bunda övünme yok.” (Hz. Muhammed (s.a.v.)